Lög um ánauð, fangelsi og erfiðisvinnu: frá Pushkin til Krug

Óafmáanleg samúð, „miskunn fyrir hina föllnu“, þar á meðal jafnvel þrjóskustu ræningjar og morðingjar, olli sérstöku lagi. Og láttu aðra fágaða fagurfræðimenn reka upp nefið í andstyggð - til einskis! Eins og alþýðleg speki segir okkur að sverja ekki eið og fangelsi, þannig í raunveruleikanum fóru ánauð, fangelsi og erfiðisvinna saman. Og á tuttugustu öldinni tóku fáir að minnsta kosti sopa af þessum bitra bikar...

Hver er að uppruna?

Söngvar um ánauð, fangelsi og erfiðisvinnu, þversagnakennt, eiga uppruna sinn í verkum frelsiselskandi skáldsins okkar – AS Pushkin. Einu sinni, þegar ungt skáld var í útlegð í Suðurríkjunum, tók sig til við moldavíska drenginn Balsh og blóð hefði verið úthellt ef þeir sem voru í kringum hann hefðu ekki gripið inn í. Svo, í stuttu stofufangelsi, skapaði skáldið eitt af ljóðrænum meistaraverkum sínum -.

Löngu síðar tónskáldaði AG Rubinstein ljóðin og fól flutninginn ekki neinum heldur FI Chaliapin sjálfum, en nafn hans var þá dunandi um allt Rússland. Samtímamaðurinn okkar, söngvari laga í „chanson“ stílnum, Vladislav Medyanik, samdi sitt eigið lag byggt á „Prisoner“ eftir Pushkin. Hún hefst á einkennandi tilvísun í frumritið: „Ég sit á bak við lás og slá í rökri dýflissu – Ekki lengur örn og ekki lengur ungur. Ég vildi að ég gæti sest niður og farið heim." Þannig að það hefur hvergi horfið - þemað fangavist.

Til erfiðisvinnu – fyrir lög!

Að sögn hinnar frægu Vladimirku, sem listamaðurinn I. Levitan handtók, voru glæpamenn af öllum tegundum reknir til erfiðisvinnu í Síberíu. Ekki tókst öllum að lifa af þar - hungur og kuldi drápu þá. Eitt af fyrstu dæmdu lögum getur talist það sem byrjar á línunni „Aðeins í Síberíu mun dögun bresta...“ Fólk með gott eyra fyrir tónlist mun strax spyrja: hvað er þetta sársaukafullt kunnuglega lag? Þekki samt ekki! Komsomol skáldið Nikolai Kool samdi ljóðið „Dauði Komsomol-meðlims“ við næstum sömu laglínuna og í útsetningu tónskáldsins AV Aleksandrov varð það vinsælasta sovéska lagið „

Þarna, í fjarska, handan ánna…

Annað elsta dómalag er réttilega talið þetta, eins konar klassík af tegundinni. Af textanum að dæma fæddist lagið í lok 60. aldar, þá var það ítrekað sungið og bætt við. Reyndar er þetta munnleg þjóð, sameiginleg og margbreytileg sköpun. Ef hetjur fyrstu útgáfunnar eru einfaldlega sakfelldir, þá eru þeir síðar pólitískir fangar, óvinir keisarans og heimsveldisins. Jafnvel pólitískir andófsmenn XNUMX. hafði hugmynd um þennan óopinbera þjóðsöng aðalsins.

Alexander Central, eða, langt í burtu, í landinu Irkutsk

Hver þarf fangelsi...

Árið 1902, ásamt sigursælum velgengni félagsdrama rithöfundarins Maxim Gorkys „Á neðri dýpinu“, fór gamalt fangelsissöngur í almenna söngnotkun. Það er þetta lag sem er sungið af íbúum flopphússins, undir bogunum sem aðalatriði leikritsins dregur fram. Á sama tíma kynna fáir þá, og enn frekar í dag, allan texta lagsins. Vinsæll orðrómur nefndi meira að segja höfund leikritsins, Maxim Gorky, sem höfund lagsins sjálfs. Það er ekki hægt að útiloka þetta alveg en það er líka ómögulegt að staðfesta það. Hinn hálfgleymdi rithöfundur ND Teleshev rifjaði upp að hann hefði heyrt þetta lag miklu fyrr frá Stepan Petrov, þekktur í bókmenntahópum undir dulnefninu Skitalets.

Sólin er að hækka eða hækka

Söngvar fangelsisfanga væru ófullnægjandi án þess fræga. Vladimir Vysotsky, sem flutti sjaldan lög annarra, gerði undantekningu fyrir þetta verk og sem betur fer varð upptakan varðveitt. Lagið dregur nafn sitt af samnefndu fangelsi í Moskvu. Lagið er orðið sannkallað þjóðlegt - nú þegar vegna þess að hvorki höfundur orðanna né höfundur tónlistarinnar er vitað nákvæmlega. Sumir vísindamenn kenna „Taganka“ við lög fyrir byltingarkennd, aðrir - til loka þriðja áratugarins. síðustu öld. Líklegast hafa þessir síðarnefndu rétt fyrir sér – línan „allar nætur eru fullar af eldi“ gefur greinilega til kynna þess tíma – ljósið í fangaklefunum logaði allan sólarhringinn. Fyrir suma fanga var þetta verra en hvers kyns líkamlegar pyntingar.

Brottförin

Einn af rannsakendum hefur gefið til kynna að tónskáld Taganka hafi verið pólska tónskáldið Zygmunt Lewandowski. Það er nóg að hlusta á tangóinn hans „Tamara“ – og efasemdir hverfa af sjálfu sér. Auk þess var textinn sjálfur skrifaður af greinilega menningu og menntuðum einstaklingi: góð rím, þar á meðal innri rím, lifandi myndmál, auðvelt að leggja á minnið.

Tegundin hefur ekki dáið á 21. öld - við skulum að minnsta kosti muna eftir "Vladimir Central" eftir Mikhail Krug. Sumir fara út, aðrir setjast…